ա/ Արտավազդ 2-րդ
Արտաշատի պայմանագրի կնքումից հետո Տիգրան II Մեծը գահակալեց ևս տասը տարի: Նրա որդուն՝ Արտավազդին, թողեց հսկայական մի երկիր՝ զարգացած տնտեսությամբ և հզոր բանակով: Արտավազդը փայլուն կրթություն ստացած, բազմակողմանի զարգացած, ճկուն դիվանագետ էր, իրատես քաղաքական ու ռազմական գործիչ: Արտավազդ երկրորդը թագավորել է Ք. ա. 55-34 թթ.: Արտավազդը գահ է բարձրանում պատմական դժվարին ժամանակահատվածում, երբ միմյանց դեմ շարունակաբար հակամարտում էին Հայաստանի արևմտյան և արևելյան հարևանները՝ Հռոմեական հանրապետությունն ու Պարթևական թագավորությունը։ Մ.թ.ա. 54 թվականին Արտավազդը դաշինք է կնքում Հռոմի եռապետ Մարկոս Կրասսոսի հետ։
Ք. ա. 54թ. Հռոմն արևելք ուղարկեց Կրասոս զորավարին, որի նպատակը Պարթևաստանի գրավումն էր: Քանի որ Հայաստանը Արտաշատի պայմանագրով համարվում էր Հռոմի «դաշնակից և բարեկամ», Կրասոսը Արտավազդ II-ից պահանջեց օգնական զորք: Սակայն նա չկատարեց Արտավազդ II-ի պայմանները, որոնկ բխում էին Հայաստանի շահերից: Ուստի Մեծ Հայքի արքան չօգնեց նրան: Ք. ա. 53թ. Կրասոսը սկսեց արշավանքը: Նույն թվականին Խառանի ճակատամարտում Հռոմեական զորքը պարտվեց, որի ժամանակ էլ սպանվեց Կրասոսը: Հայ և Պարթև արքաները բարեկամության դաշինք կնքեցին: Այն ամրապնդվեց Պարթև արքայի և Արտավազդ II-ի քրոջ ամուսնությամբ:
Ք. ա. 38թ. Պարթև արքայի սկսեց հաջորդել Օրոդես II-ի որդի Հրահատը, ում որոք խզվեց հայերի հետ կնքված պայմանագիրը: Շուտով արևելք արշավեց մեկ այլ հռոմեական զորավար՝ Անտոնիոսը, որը նույնպես ծրագրում էր նվաճել Պարթևաստանը: Նա նախընտրեց արշավել Հայաստանի տարածքով: Անտոնիոսին տրամադրվեց օգնական զորք և պարթևների դեմ արշավել Հայաստանով: Անտոնիոսը 100-հազարանոց բանակով 36թ.-ին սկսեց ռազմարշավը, կրելով խայտառակ պարտություն: Արշավանքի արդյունքում Հռոմեացիները կորցրին 44 հազար զինվոր: Նրանց զորքը հետ քաշվեց ու գնաց Հայաստան, որտեղ ստացան ապաստան: Անտոնիոսը Հռոմում արդարանալու համար պարտության մեղքը բարդեց Արտավազդի վրա:
բ/ Վերջին Արտաշեսյաններ
Արտաշատից ոչ հեռու բանակած հռոմեական ճամբարում հայոց թագավորական իշխանության պատվանշանները դրվեցին: Այս իրադարձությունը Հռոմում դիտվել է իբրև իրենց իշխանության հաստատում Հայաստանում: Հայաստանը թուլացնելու նպատակով նրանից անջատվեց Ատրպատականը, և այստեղ թագավոր կարգվեց Հռոմի կամակատար Արիոբարզանեսը: Գահակալման վերջին շրջանում Տիգրան III-ը ձերբազատվեց Հռոմի միջամտություններից ու մերձանալով Պարթևաստանին՝ սկսեց վարել ինքնուրույն քաղաքականություն: Ապացույցը պահլավերեն մակագրությամբ նրա դրամների թողարկումն էր: Տիգրան IV-ի գահ բարձրանալուց հետո հռոմեական մի պատմիչ գրել է, թե՝ «Արևելքում իրենց ամենից շատ հոգսեր պատճառել են հայերը»: