Սննդառություն և մարսողություն

Մարդիկ ուտելիքը ուտելուց հետո մարսում են իրենց կերած ուտելիքը։ Օրգանիզմի` նյութեր և էներգիա հայթայթելու գործընթացը կոչվում է սննդառություն:  Կան սննդառության եղանակներ: Սնում հողի միջոցով, արևվի միջոցով, ֆոտոսինտեզի միջոցով: Իսկ բույսերը սնվում են արմատների միջոցով, և հողի միջից վերձնելով բոլոր պարարտանյութերը: Իսկ տերևներով նրանք սնվում են արևվի շողերով: մի բույս կա որը սնվում է ՄԻջատներով դա  Ճանճասպան է որովհետև իր հողի մեջ ազոտը քիչ է:

Նյութերի տեղափոխումն օրգանիզմում

Կենդանի օրգանիզմերում կատարվում են բարդ գործնթացներ: Բջջում մի օրգանոիդը տեղաշարժվում է մեկից մյուսը: Միաբջջին օգնում է ցիտոպլազման, իսկ բազմաբջջի դեպքում ցիտոպլազմաները միմյանց հետ հաղորդակցվում են: Բուսական բջիջների մեջ, դա անցկացվում է նրբագույն խողովակների միջոցով, ոնոնց միջով անցնում են ջուրը և սննդանյութերը: Բույսերը չունեն այնպիսի օրգաններ, որոնք օգնեն նրանց ապահովելու նյութերի տեղաշարժումը հյուսվածքներում: Բազմաբջջի դեպքում նյութափոխանակությունը անցկացվում է արյունատար համակարգի միջոցով: Նյութի տեղաշարժումը բույսի օրգանիզմում ջուր, հանքային աղեր,  թթվածին և ջրային գոլորշի: Արյունը դա կարմիր գույնի հեղուկ է, որը կա մարդու երակներում: Արյունը շնչառական օրգաններից թթվածինը տանում է հյուսվածքներ: Կան միջատներ, որոնց արունատար համակարգը բաց է: Դա սիրտն է և անոթները: Արյունը լավ զարգացած է թռչունների մոտ: Նրաքն ունեն քառախոշ սիրտ, որոնք օգնում են, որպեսզի նա ստանա թթվածին և արյունը ավելի լավը լինի:

Բույսերի բազմացում

Բույսերը բազմանում են անսեռ և սեռական եղանակներով, այդ թվում վեգետատիվ բազմացմամբ, բողբոջմամբ, իսկ ծաղկավոր բույսերի մոտ էվոլյուցիայի ընթացքում ձևավորվել է կրկնակի բեղմնավորումը։ Կանաչ մամուռները բազմանում են սեռական և անսեռ սերունդների հերթափոխով։ Ամռանն ուշադիր դիտելով կարելի է նկատել, որ մամուռներիի առանձին ցողունների կարմրագորշ գագաթներերին, տերևների միջև գտնվում են երկարավուն պարկիկներ, որոնք լցված են բազմաթիվ մանր բջիջներով։ Դրանք արական սեռական օրգաններն են, որտեղ զարգանում են շարժունակ սերմնաբջիջները ` արական գամետները կամ սպերմատոզոիդները։ Մամուռի այդ առանձնյակը կոչվում է արական։ Վառ գունավորում չունեցող մյուս ցողունիկների գագաթին ձևավորվում են սափորաձև իգական սեռական օրգաններ , որտեղ զագանում են ավելի խոշոր բջիջներ ` ձվաբջիջներ։ Դա իգական առանձնյակ է։ Այս երկու տեսակի ցողունները այլ կերպ կոչվում են սերունդ, որոնց վրա զարգանում են սեռական սերունդ, որոնց վրա զարգանում են սեռական բջիջները՝ սպերմատոզոիդներ և ձվաբջիջները։ Անձրևաջրի կաթիլների միջոցով արական բույսից սերմնաբջիջները լողում են դեպի իգական բույսերի գագաթը, այնտեղ հանդիպում ձվաբջջին, և տեղի է ունենում բեղմնավորում ` սպերմատոզոիդի և ձվաբջջի պարունակությունը միաձուլվում է։ Բեղմնավորումից հետո ձևավորվում է զիգոտը , իսկ հաջորդ տարում զիգոտից նույն ցողունի գաաթին զարգանում են ոտիկը և սպորներով լցված տուփիկը։ Տուփիկը կազմված է սափորիկից և կափարիչից , ներսում գգգտնվում է սպորանիումը , որտեղ հասունանում են սպորները։ Ոտիկը և տոփիկը համարվում են մամուռների անսեռ սերունդ։ Սպորները չոր եղանակին բացված տուփիկից ընկնու են և քամու միջոցով տարածվոււմ։Ընկնելով խոնավ հողի վրա , դրանք ծլում են և առաջացնում նուրբ , կանաչ , ճյուղավորված թելիկներ։ Այդ ճյուղավորված թելերի վրա առաջանում են բողբոջներ, որոնցից կրկին զարգանում են մամուռի արական և իգական բույսերը։

Կենդանի օրգանիզմների փոխադարձ կապը

Կենդանի օրգանիզմների միջե կան շատ հետաքրքիր, բազմապիսի կապեր: Դրանք պայմանավորում են կենդանի օրգանիզմների սնունդը, ապահովում նրանց բազմացումը և տա­րածումը բնության մեջ, կենդանի օրգանիզմների թվաքանակը: Այդ կա­պերն այդքան էլ պարզ չեն, դրանք կարող են լինել ուղղակի և անուղղակի, միջնորդված:

Գոյության որոշակի միջավայրում մի բույսը կամ կենդանին սովորա­բար փոխազդում է մի քանի այլ բույսերի և տարբեր կենդանիների հետ: Այդ կապերն այնքան կարևոր են, որ մի բույսի կամ կենդանու անհետացումը կարող է անդրադառնալ մյուս բույսի կամ կենդանու վրա:

Կենդանի օրգանիզմների փոխադարձ կապերը հաճախ որոշվում են նաև նրանց միայնակ կամ խմբային կենսակերպով:

Օրգանիզմների հարմարվածությունը շրջակա միջավայրի պայման­ներին: Կենդանի օրգանիզմներր տարածված են կենսոլորտի տարբեր շերտերում՝ ջրում, հողում, օդում: Սակայն նրանցից յուրաքանչյուրր հարմար­ված է իր ապրելու միջավայրին, դրանում կատարվող սեզոնային փոփո­խություններին: Այդ պատճառով նա ունի տարբեր հարմարանքներ:

Չոր պայմաններում ապրող բույսերը ջուր հայթայթում են տարբեր ե­ղանակներով: Մի դեպքում դա մի քանի, նույնիսկ տասնյակ մետր երկարությամբ արմատային համակարգն է, որր հողում հասնում է հողի խորը շերտերին: Այդպիսին է, օրինակ, անապատներում աճող ուղտի փուշը, որի արմատի երկարությունը հասնում է 20 մետրի: Մի այլ դեպքում դա տերևների փոքր մակերևույթն է, դրանց վրա մազմզուկնե­րի զարգացումը: Կան բույսեր, օրինակ՝ կակտուսները, ո­րոնք հյութալի մասերում պաշարում են ջուր:

Ցրտին դիմանալու համար կենդանիները ճարպակալում են, կան այնպիսիները, որոնք ծածկված են փետուրներով կամ բրդով: Կան կենդանի­ներ, որոնք քուն են մտնում: Հողում ապրող շատ կենդանիները կույր են, բայց ունեն սուր հոտառություն. նրանք լավ են տարբերակում հոտերը: Այդ հարմարանքն օգնում է սնունդ գտնել:

Առավել լավ են արտահայտված ջրում ապրելու համար կենդանիների հարմարանքները: Նրանցից շատերն ունեն մարմնի շրջահոսելի ձև, լո­ղակներ և այլն:

Շրջակա միջավայրին կենդանի օրգանիզմների հարմարվածությունը նրանց կառուցվածքի և կենսագործունեության առանձնահատկություննե­րի արդյունք է:

Շրջակա միջավայրին կենդանի օրգանիզմների հարմարվածությունը հարաբերական է: Միջավայրի պայմանների փոփոխման հետ որոշ հար­մարանքներ կարող են կորցնել իրենց նշանակությունը։ Այդ պատճառով մի միջավայրում հարմարված բույսերը և կենդանիները մի այլ միջավայ­րում կարող են րնկճվել և նույնիսկ մահանալ:

Շրջակա միջավայրի գործունեությունը օրգանիզմի վրա

Բժշկությունը բավարար ապացուցված է համարում, որ շրջակա միջավայր նետվող քրոմը, նիկելը, ասբեստը, բազմաթիվ թունաքիմիկատներ քաղցկեղածին են:

Հատկանշական է, որ Հայաստանում վնասակար արտանետումների նորմայից շեղումներ են արձանագրվում ոչ միայն արդյունաբերական քաղաքներում, այլև անգամ առողջարանային գոտիներում: Ըստ «Հայ էկոմոնիտորինգ» ՊՈԱԿ-ի տվյալների՝ Ծաղկաձորի Սարալանջի փողոցում տեղակայված մոնիտորինգի կայանի սարքերը 2012 թ. օգոստոսին արձանագրել են ազոտի երկօքսիդի միջին ամսական կոնցետրացիայի թույլատրելի նորմայից 1,3 անգամ գերազանցում: Այս տարվա փետրվարին գրանցվել է փոշոու նորմայի 1.5 անգամյա գերազանցում;

Օրգանիզմների բնակեցման վայրերը

Բույսերը և կենդանիները, ինչպես նաև սնկերն ու բակտերիաները Երկրի վրա զբաղեցնում են իրենց կենսագործոնեության համար նպաստավոր տարբեր միջավայրեր։Ջրային միջավայրում ապրելուն հարմարվել են ջրիմուռները և քիչ թվով բարձրակարգ բույսեր։ Այս միջավայրում բույսերը կարող են աճել մի այն համե­մատաբար փոքր խորություններում՝ միայն այնտեղ, որտեղ լույս է թափանցում։Ջրային կենսակերպին հարմարված են շատ կենդանիներ (ձկներ, կետեր, խեցգետիններ և այլն)։ Օդացամաքային միջավայրում են ապրում համար­յա բոլոր բարձրակարգ բույսերը։ Այստեղ բնական պայմանները շատ բազմազան են, անտառները, մար­գագետինները, տափաստանները, այգիներն ու դաշ­տերը բնորոշվում են իրենց յուրահատուկ կենսաբազմազանությամբ։Այս միջավայրում առատ են օդն ու լույսը, սակայն շատ վայրերում, տարվա  եղանակից,օրվա ժամից, աշխարհագրական դիրքից կախված, նկատվում են ջերմաստիճանի և խոնավության խիստ տատանումներ։ Մեծ դեր ունի նաև քամին։ Կենդանիներից օդացամաքային միջավայրում ապրում են մի­ջատները, սողունները, թռչունները, կաթնասունները։Հողային միջավայրում, հատկապես նրա բերրի, հումուսով հարուստ մասում (դուք արդեն գիտեք հո­ղի կազմությունը) ապրում են բազմաթիվ մանր ջրի­մուռներ, կան տարբեր բույսերի արմատներ, սերմեր և սպորներ։ Հողում ապրում են նաև տարբեր կենդա­նիներ` անձրևորդեր, տարբեր միջատներ և նրանց թրթուրները, բազմաթիվ մանրէներ և սնկեր։Օրգանիզմային միջավայրն այն օրգանիզմն է, որ­տեղ ապրում են մակաբույծ բույսեր (գայլուկ), կենդա­նիներ (մակաբույծ որդեր, նախակենդանիներ), ման­րէներ և սնկեր։

Հայսատանի կարմիր գիրք

Հայաստանի կենդանիների կարմիր գիրք

Կենդանաբանության ինստիտուտը կազմել և 1987 թվականին հրատարակել է Հայաստանի կենդանիների կարմիր գիրքը։ 2010 թվականին հրատարակված Կարմիր գրքում ընդգրկված է 308 տեսակի կենդանի՝ 155 անողնաշարավոր (16 տեսակի փորոտանիներ և 139 միջատներ) և 153 ողնաշարավոր, կաթնասունների՝ 29 (անդրկովկասյան գորշ արջ, կովկասյան ջրասամույր, հովազ, հայկական մուֆլոն և այլն), թռչունների՝ 96 (սովորական ֆլամինգո, մոխրագույն սագ, հայկական որոր, սև անգղ, կովկասյան մայրեհավ և այլն), սողունների՝ 19 (հայկական իժ, կովկասյան կատվաօձ, անդրկովկասյան տակիրային կլորագլուխ, փոքրասիական մողես և այլն), երկկենցաղների՝ 2 (սիրիական սխտորագորտ) և ձկների 2 (իշխան, Սևանի բեղլու) տեսակներ։

Հայաստանի բույսերի կարմիր գիրք

    Հիմնական հոդված՝ Հայաստանի բույսերի Կարմիր գիրք

Բուսաբանության ինստիտուտը կազմել և 1989 թվականին հրատարակել է Հայկական ՍՍՀ Կարմիր գիրքը, որտեղ ընդգրկվել են 387 տեսակի անոթավոր բույսեր։ 2007–2009 թթ. ժամանակահատվածում առկա տվյալների և նոր դաշտային ուսումնասիրությունների հիման վրա՝ ՀՀ ԳԱԱ Բուսաբանության ինստիտուտի և Երևանի պետական համալսարանի մասնագետների կողմից տպագրվել է Հայաստանի Հանրապետության բույսերի Կարմիր գիրքը։ 2010 թվականին հրատարակված Կարմիր գրքում ընդգրկված է 452 բուսատեսակ և 40 սնկերի նկարագրություններ և 223 առանձին մտահոգիչ կարգավիճակով բուսատեսակներ։ Կարմիր գրքում գրանցված 675 բուսատեսակները ներկայացված են միջազգայնորեն ընդունված 6 կարգավիճակով՝ կրիտիկական վիճակում գտնվող, վտանգված, խոցելի, վտանգման սպառնացող վիճակին մոտ, տվյալների անբավարարությամբ և քիչ մտահոգող տեսակներ։ Կարմիր գրքում մանրամասն տեղեկություններ են տրված արգելոցների, Սևան ազգային պարկի, մշակաբույսերի վայրի ցեղակիցների, բուսական ծածկույթի վերաբերյալ։ ՀՀ բույսերի Կարմիր գիրքը հաստատվել է ՀՀ կառավարության 29.01.10 թ. թիվ 72– որոշմամբ:

Հայաստանի տարածքի բույսերի ու կենդանիների որոշ տեսակներ (հայկական արոսենի, արարատյան և ուրարտական ցորեններ, Վավիլովի տարեկան, հայկական լեռնատափաստանային իժ, գանգրափետուր հավալուսն, հովազ) գրանցվել են նաև Բնության պահպանության միջազգային Կարմիր գրքում։

Փոխադրություն

Փոխադրիր առակը:

Քաղաքամերձ գյուղում ապրում էր մի աղքատ փայտահատ: Ամեն առավոտ փայտահատը գնում է անտառ փայտ է կոտրում, որ տանի վաճառի: Այդ գումարով նա գոյատևում էր: Մի անգամ երբ անտառում փայտ էր կոտրում, նրան թվաց, որ ինչ-որ մեկը նրան հետևում է: Փայտահատը շրջվեց, տեսավ մի ծերունու: Ծերունին նրան ասաց. 

-Դու շատ վարպետորեն օգտագործում կացինը, այստեղ մի մնա, գնա առաջ: 

Փայտահատը գնաց առաջ և տեսավ մի պղնձե հանք: Նա վերցրեց պղինձը և գնաց շուկա, որ վաճառի: Պղինձը վաճառելուց հետո նա շատ գումար վաստակեց: Այդ գումարով նա կարող էր մեկ տարի գոյատևել: 

Փայտահատը նորից գնաց անտառ, որ նորից պղինձ վերցնի, բայց նորից հանդիպեց ծերունուն: Ծերունին կրկին ասաց. 

-Մի մնա այստեղ, գնա առաջ: 

Փայտահատը դժվարությամբ գնաց առաջ և տեսավ մի արծաթե հանք: Նա վերցրեց արծաթը և գնաց շուկա, որ վաճառի: Նորից եկավ անտառ, որ արծաթ վերցնի, բայց ծերունին նորից ասաց. 

-Մի մնա այստեղ, գնա առաջ: 

Նա շատ դժվարությամբ գնաց առաջ և տեսավ մի ալմաստե հանք: Հանքի առաջ մի մեծ ճահիճ կար: 

Վերնագրիր առակը:

Նպատակասլաց փայտահատը և խորհրդավոր ծերունին

Ի՞նչ կանի փայտահատը, կգնա առաջ՝ հաղթահարելով արգելքը, թե ետ կվերադառնա:

Փայտահատը շատ դժվարությամբ կհասնի ալմաստին: Այդ ալմաստը կտանի շուկա վաճառելու և ամբողջ կյանքում գումարի կարիք չի ունենա: 

Ո՞րն է առակի փոխաբերական իմաստը:

Մարդը պետք է նպատակասլաց լինի, որ հասնի իր ուզածին: 

 

Թարգմանական նախագիծ Անգլերենից

Bump!

Անգլերեն

In a hole in a wall in a room in a house in a street in a town in a country in the world in the sky there lived a mouse whose name was Albert. He lay on his bed and ate some cheese and watched a spider who was trying to swing from one beam to another. The spider was hanging by a long thread and swung as hard as he could one, then he swung again — two and again — three, and banged his head a great big bump on the other beam, and crawled back on to his web in a very bad temper. He sat down and thought for a bit, then came out and tried again. This time he got across.

Albert grew tired of watching the spider and got up and went to the Zoo to see his friend the kangaroo, whose name was Bob. Bob was wearing some new shoes, which had sponge in the soles to help him bounce better. He was practicing his bouncing when Albert arrived. “Look how high I can bounce,” said Bob. And he bounced up and down. He bounced so high he could see over the fence; then higher and he could’see. over the houses; then higher still, he could see over the tall towers; then higher and just then an airplane was passing and Bob bumped his head a great big bump on the underneath part of it.

“What a bump!” thought Albert.

“Just like the spider’s when he bumped his head on the beam.”

Bob had one more bounce and he bounced as high, almost as high, as the sun.

Then he went and saw his keeper, who bathed Bob’s head with warm water so that the bump didn’t feel so sore.

Then they all had tea.

After tea, Albert went home and got some hot water and bathed the spider’s bump.

“W hat a friend Albert is,” thought the spider’s as he curled up on his web and went to sleep.

Հայերեն

Փոսում, պատում, ննջարանում, տանը, փողոցում, քաղաքում,երկրում, աշխարհում, երկնքում, այնտեղ ապրում էր մի մուկ,որի անունն էր Ալբերտ: Նա պառկած էր իր անկողնում ևուտում էր պանիր և նայում էր, թե ինչպես էր սարդը փորձումօրորվել մի հեծանից մյուսը: Սարդը կախված էր երկար թելիցև օրորվում էր այնքան դժվար, որքան կարող էր, հետո նաճոճորվեց կրկին-հետո երկրորդը, ապա երրորդը և հարվածեցիր գլուխը մեծ հեծանին և սողաց ետ իր վատտրամադրությամբ դեպի սարդոստան: Նա նստեց և մի քիչմտածեց, հետո դուրս եկավ և կրկին փորձեց: Այս անգամ ցավ զգաց:

Ալբերտի հոգնածությունը աճել էր սարդին նայելով, և վերկացավ, գնաց կենդանաբանական այգի տեսնելու իր ընկերկենգուրուին, որի անունն էր Բոբ: Բոբը հագել էր նոր կոշիկներորը նման էր սպունգի, օգնելու նրան ավելի լավ ցատկել: Նասկսեց ցատկել, երբ Ալբերտը ժամանված էր: Տես, թե եսինչպես կարող եմ բարձր ցատկել,-ասաց Բոբը: Եվ նացատկոտում էր վերև-ներքև: Նա ցատկոտում էր այնքանբարձր, որքան նա կարող էր տեսնել ցանկապատը:Հետոավելի բարձր և նա կարող էր տեսնել տարբեր տներ: Հետոավելի բարձր կրկին, որը նա կարող էր տեսնել ուրիշքաղաքներ: Հետո ավելի բարձր և անմիջապես անցավինքնաթիռ և Բոբը գլուխը բռունցքներով հարվածեց մեծ մասի վրա:

-Ինչ հարված է սա,-մտածում էր Ալբերտը:

Հենց նման է սարդի, որտեղ նա հարվածում է հեծանին:

Բոբը ուներ ցատկոտելու ավելի շարժումներ և նա ցատկոտումէր այնքան բարձր, որքա բարձր դեպի արև:  Հետո նա գնաց և տեսավ իր պահապանին, ով լողում էր Բոբիգլխում տաք ջրով այսպիսով հարվածը այնքան շատ ցավոտ չէր: Նրանք թեյեցին:

Թեյելուց հետո, Ալբերտը գնաց տուն և խմեց տաք ջուր և լոգանք ընթունեց սարդի հարվածով:

-Ինչ ընկեր է Ալբերտը, -մտածեց սարդը կծկվելով իր սարդոստայնի մեջ և քնելով:

Տեքստը թարգմանեցին Մարիաննա Մանուկյանը և Կարինա Մանուկյանը

“А ВСЁ ИЗ-ЗА СМЕШИНКИ”

Если вам смешинка в рот

Вдруг случайно попадёт,

Не сердитесь! Не ворчите!

Хохочите! Хохочите!

(Только не на уроках)

 

– А сейчас я вам расскажу, что такое пер-пен-ди-ку-ляр! – последнее слово Алевтина Васильевна произнесла медленно, по слогам. – Только, пожалуйста, не смейтесь! А то все ученики, как услышат впервые это название, почему-то начинают смеяться.

Мы, конечно, тут же расхохотались.

– Я же говорила, – вздохнула учительница. – И чего смешного! Итак, перпендикуляр!

А я чувствую, ну никак не могу остановиться. Знаете, бывает такое – попадёт смешинка в рот, и всё! И ничего с собой не сделаешь! Фыркаю, трясусь как в лихорадке. А тут ещё Петька Редькин щекотно так шепчет мне на ухо: «Перпен-перпен-дикуляр! Надевай на нос футляр!» Только я утихну, он опять: «Перпен-перпен-дикуляр! Надевай на нос футляр!»

И в тот момент, когда Алевтина Васильевна сказала: «Слушайте очень внимательно!», я ка-а-ак взвизгнул в полной тишине и свалился с грохотом со стула. Что тут началось! Все ведь слушали очень внимательно…

– Ручкин, вон отсюда! – закричала учительница. – И подумай над своим поведением!

Я выбежал, давясь от хохота. И тут же… перестал смеяться. Смешинка как-то сразу улетучилась.

«Теперь буду думать над своим поведением, – решил я. – А лучше всего думается на свежем воздухе. По радио вчера передавали». И отправился на улицу… Потом я немножко подумал над своим поведением за игральными автоматами в магазине. Неплохо получилось. А потом ноги сами понесли меня в парк, на «американские горки». Ух, как я там здорово думал! Аж дух захватывало! Я и не заметил, как время пролетело…

– Ты куда вчера пропал? – спросила Алевтина Васильевна на следующий день.

– Над поведением думал! – отвечаю.

– Ну и как, хватило тебе трёх уроков на размышления?

– Хватило, – киваю.

– А по-моему, этого недостаточно, – сказала учительница. – Иди-ка ещё подумай и без мамы не возвращайся!

Побрёл я понуро домой. Уж так не хотелось маму огорчать! А тут ещё Петька Редькин выскочил откуда-то и дразнит:

– Перпен-перпен-дикуляр! Ждёт тебя большой кошмар!

Я швырнул в него ластиком и повернул в сторону. «Айда опять на американские горки!» – предложил мой внутренний голос. Я согласился. И вскоре уже привязывал себя ремнём в заветной кабинке…

Но удивительное дело. Как ни мчался я с бешеной скоростью по горам, как ни свистел ветер в ушах, а грустные мысли из головы не выдувались. Ну никакого удовольствия от катания!

Я посмотрел на часы. Мама, наверное, уже дома. «Не стоит её сразу ошарашивать. Пусть отдохнёт», – решил я и пошёл по парку куда глаза глядят…

На пруду утки весело плескались и громко крякали. Я покрошил им остатки бутерброда. Утки от восторга чуть не перетопили друг друга и закрякали ещё громче.

«И мама сейчас, наверное, обедает, – подумал я. – Не буду торопиться. Зачем портить ей аппетит!»

Я ещё послонялся по парку. Заглянул в зверинец к тиграм. Тигры мирно похрапывали в своих клетках.

«Может, мама тоже вздремнула после обеда. Пусть набирается сил перед огорчением!»

Потом я очутился возле обезьянника. Но все его обитатели куда-то попрятались. Вдруг выскочила здоровенная обезьяна, показала мне язык и ускакала.

«Пора домой!» – понял я…

… – Ну, рассказывай, где лучше всего думать над поведением? – встретила меня мама такими словами. – На американских горках, наверное? Или за игральными автоматами?

– И там, и там хорошо! – ответил я и тут же спохватился. – Ой, мам, откуда ты знаешь?

– Представь себе, от Алевтины Васильевны! Н-да, «приятный» сюрприз ты мне приготовил!

«Мама была в школе! – меня прошиб холодный пот. – Как же так получилось?»

Но сейчас мне было не до размышлений. Я схватил маму за руку и заглянул в глаза.

– Честное слово, я больше никогда-никогда не буду думать над своим поведением! То есть буду, конечно, – я совсем запутался. – Прости меня!

– Ладно. Надеюсь, ты всё понял, – вздохнула мама. – А сейчас сбегай, пожалуйста, за хлебом.

Я схватил сумку и пулей вылетел на улицу. И тут же наткнулся на Петьку Редькина.

– Тебя что, теперь из дома выгнали? – подмигнул Петька. – Здорово влетело?

«Вот кто рассказал маме! – осенило меня. – Предатель!» Но я не успел выложить Редькину всё, что о нём думал. Из соседнего подъезда выскочила Петькина бабушка и закричала, размахивая веником:

– А ну, марш домой! Двоек нахватал! Уроки не делает! Болтается неизвестно где! Отец придёт, устроит тебе трёпку!

– Это почему-у-у! – захныкал Петька.

Я хотел сказать: «Потому что перпендикуляр». Но не сказал. И побежал в магазин.

МАРИНА ДРУЖИНИНА

“А ВСЁ ИЗ-ЗА СМЕШИНКИ”

  • Автор: Марина Дружинина
  • “А всё из-за смешинки”
  • Исполнитель:
  • Тип: mp3, текст
  • Продолжительность: 00:07:15
  • Скачать и слушать online

Читать рассказы: Марина Дружинина. “А всё из-за смешинки”: 

 

Если вам смешинка в рот

Вдруг случайно попадёт,

Не сердитесь! Не ворчите!

Хохочите! Хохочите!

(Только не на уроках)

 

– А сейчас я вам расскажу, что такое пер-пен-ди-ку-ляр! – последнее слово Алевтина Васильевна произнесла медленно, по слогам. – Только, пожалуйста, не смейтесь! А то все ученики, как услышат впервые это название, почему-то начинают смеяться.

Мы, конечно, тут же расхохотались.

– Я же говорила, – вздохнула учительница. – И чего смешного! Итак, перпендикуляр!

А я чувствую, ну никак не могу остановиться. Знаете, бывает такое – попадёт смешинка в рот, и всё! И ничего с собой не сделаешь! Фыркаю, трясусь как в лихорадке. А тут ещё Петька Редькин щекотно так шепчет мне на ухо: «Перпен-перпен-дикуляр! Надевай на нос футляр!» Только я утихну, он опять: «Перпен-перпен-дикуляр! Надевай на нос футляр!»

И в тот момент, когда Алевтина Васильевна сказала: «Слушайте очень внимательно!», я ка-а-ак взвизгнул в полной тишине и свалился с грохотом со стула. Что тут началось! Все ведь слушали очень внимательно…

– Ручкин, вон отсюда! – закричала учительница. – И подумай над своим поведением!

Я выбежал, давясь от хохота. И тут же… перестал смеяться. Смешинка как-то сразу улетучилась.

«Теперь буду думать над своим поведением, – решил я. – А лучше всего думается на свежем воздухе. По радио вчера передавали». И отправился на улицу… Потом я немножко подумал над своим поведением за игральными автоматами в магазине. Неплохо получилось. А потом ноги сами понесли меня в парк, на «американские горки». Ух, как я там здорово думал! Аж дух захватывало! Я и не заметил, как время пролетело…

– Ты куда вчера пропал? – спросила Алевтина Васильевна на следующий день.

– Над поведением думал! – отвечаю.

– Ну и как, хватило тебе трёх уроков на размышления?

– Хватило, – киваю.

– А по-моему, этого недостаточно, – сказала учительница. – Иди-ка ещё подумай и без мамы не возвращайся!

Побрёл я понуро домой. Уж так не хотелось маму огорчать! А тут ещё Петька Редькин выскочил откуда-то и дразнит:

– Перпен-перпен-дикуляр! Ждёт тебя большой кошмар!

Я швырнул в него ластиком и повернул в сторону. «Айда опять на американские горки!» – предложил мой внутренний голос. Я согласился. И вскоре уже привязывал себя ремнём в заветной кабинке…

Но удивительное дело. Как ни мчался я с бешеной скоростью по горам, как ни свистел ветер в ушах, а грустные мысли из головы не выдувались. Ну никакого удовольствия от катания!

Я посмотрел на часы. Мама, наверное, уже дома. «Не стоит её сразу ошарашивать. Пусть отдохнёт», – решил я и пошёл по парку куда глаза глядят…

На пруду утки весело плескались и громко крякали. Я покрошил им остатки бутерброда. Утки от восторга чуть не перетопили друг друга и закрякали ещё громче.

«И мама сейчас, наверное, обедает, – подумал я. – Не буду торопиться. Зачем портить ей аппетит!»

Я ещё послонялся по парку. Заглянул в зверинец к тиграм. Тигры мирно похрапывали в своих клетках.

«Может, мама тоже вздремнула после обеда. Пусть набирается сил перед огорчением!»

Потом я очутился возле обезьянника. Но все его обитатели куда-то попрятались. Вдруг выскочила здоровенная обезьяна, показала мне язык и ускакала.

«Пора домой!» – понял я…

… – Ну, рассказывай, где лучше всего думать над поведением? – встретила меня мама такими словами. – На американских горках, наверное? Или за игральными автоматами?

– И там, и там хорошо! – ответил я и тут же спохватился. – Ой, мам, откуда ты знаешь?

– Представь себе, от Алевтины Васильевны! Н-да, «приятный» сюрприз ты мне приготовил!

«Мама была в школе! – меня прошиб холодный пот. – Как же так получилось?»

Но сейчас мне было не до размышлений. Я схватил маму за руку и заглянул в глаза.

– Честное слово, я больше никогда-никогда не буду думать над своим поведением! То есть буду, конечно, – я совсем запутался. – Прости меня!

– Ладно. Надеюсь, ты всё понял, – вздохнула мама. – А сейчас сбегай, пожалуйста, за хлебом.

Я схватил сумку и пулей вылетел на улицу. И тут же наткнулся на Петьку Редькина.

– Тебя что, теперь из дома выгнали? – подмигнул Петька. – Здорово влетело?

«Вот кто рассказал маме! – осенило меня. – Предатель!» Но я не успел выложить Редькину всё, что о нём думал. Из соседнего подъезда выскочила Петькина бабушка и закричала, размахивая веником:

– А ну, марш домой! Двоек нахватал! Уроки не делает! Болтается неизвестно где! Отец придёт, устроит тебе трёпку!

– Это почему-у-у! – захныкал Петька.

Я хотел сказать: «Потому что перпендикуляр». Но не сказал. И побежал в магазин.