Once upon a time, there was a small town. There lived a man by himself who couldn’t see. He was blind. Yet, he carried a lighted lamp with him whenever he went out at night.
Մի ժամանակ մի փոքրիկ քաղաք կար: Ապրում էր մի մարդ, որ ոչինչ չէր տեսնում: Նա կույր էր: Սակայն գիշերը դուրս էր եկել լուսավոր լամպով:
One night as he was coming home after having a dinner outside, he came across a group of young travellers. They saw that he was blind, yet carrying a lighted lamp. They started passing comments on him and made a fun of him. One of them asked him, “Hey Man! You are blind and can’t see anything! Why do you carry the lamp then?!”
Մի գիշեր, երբ նա տնից դուրս էր տնից դուրս էր գալիս, ընթրեց և հանդիպեց մի խումբ ուղևորների: Նրանք տեսան, որ նա կույր է, բայց լամպով է ման գալիս: Նրանք սկսեցին մեկնաբանություններ թողնել և ծիծաղել նրա վրա: Նրանցից մեկը հարցրեց նրան. <<Հեյ տղամարդ>> Դուք կույր եք և ոչինչ չեք կարող տեսնել: Ինչու՞ եք լամպով ման գալիս:
The blind man replied, “Yes, unfortunately, I am blind and I can’t see anything but a lighted lamp which I am carrying is for the people like you who can see. You may not see the blind man coming and end up pushing me. That is why I carry a lighted lamp”.
Կույր տղամարդը պատասխանեց. <<Այո, ցավոք սրտի, ես կույր եմ, և ես ոչինչ չեմ կարող տեսնել, այլ լուսավորված լամպ, որով ես լուսավորում եմ ձեզ նման մարդկանց, ովքեր տեսնում են: Դուք չեք կարող տեսնել, որ կույր մարդը գալիս է և վերջանում ինձնով: Ահա, թե ինչու եմ լուսավոր լամպով ման գալիս>>:
The group of travellers felt ashamed and apologized for their behaviour.
Նրանք ամաչեցին և ներություն խնդրեցին նրանից:
Moral: We should think before judging others. Always be polite and learn to see things from others point of view.
Խոսք: Մենք առանց մտածելու շատ բաներ են արտահայտում: Միշտ պետք է բարի լինել և ամեն ինչին նայել ուրիշ տեսանկյունից:
Մանուկյան Կարինա 