1. Քննարկեք Լեռ Կամսարի «Ծեծի պատմական տեսությունը» ստեղծագործությունը:
2. Թարգմանեք առակը և քննարկեք գրավոր. ո՞րն է առակում արտահայտված գաղափարը:
Այս առակի իմաստն այն է, որ պետք չէ լինել ագահ և շնորհակալ լինել Աստծուն, որ քեզ տվել է սեր, ընտանիք և երջանկություն: Պետք է գոհ լինես քո ունեցածից, որ Աստված քեզ ավելին տա:
Жил на свете добрый и сострадательный человек — Աշխարհում ապրում էր բարի և կարեկցող մարդ
Жил на свете добрый и сострадательный человек. Был он счастлив, всем доволен и любил жизнь. Всем он помогал, сочувствовал, прощал, молился, ничего не прося за это взамен. Но однажды он обратился к Господу:
Աշխարհում ապրում էր մի բարի և կարեկցող մարդ: Նա ուրախ էր, ուրախ էր ամեն ինչից և սիրում էր կյանքը: Նա օգնում էր բոլորին, սիրում էր, ներում, աղոթում, իսկ փոխարենը ոչինչ չէր պահանջում: Բայց մի օր նա դիմեց Տիրոջը.
— Господи, я же такой хороший, сколько добра я сделал, а что взамен? Ни денег, ни работы хорошей, ни семьи, ни славы и власти.
Вообще-то у него была работа, которую он любил. На жизнь ему хватало, но он считал, что за добро, которое он делает, он достоин большего. Его молитва так и осталась без ответа. Но вскоре жизнь его коренным образом изменилась: он нашёл престижную работу, появились деньги, женился на дочери директора фирмы, пошли у них дети.
-Տեր, ես այդքան լավն եմ, ինչքան լավ բան եմ արել և պատասխանը չեմ ստացել: Ոչ փող, ոչ լավ աշխատանք, ոչ ընտանիք, ոչ համբավ և ոչ իշխանություն չունեմ:
Իրականում նա ուներ աշխատանք, որը շատ սիրում էր: Իր կյանքի համար հերիքում էր, բայց հավատում էր, որ այն լավության համար, որը նա անում է, ավելին է արժանի: Նրա աղոթքը անպատասխան մնաց: Բայց շուտով նրա կյանքը մինչև վերջ փոխվեց: Նա գտավ հեղինակավոր աշխատանք, փող, ամուսնացավ տնօրենի դստեր հետ և ունեցավ երեխաներ:
Вроде, живи и радуйся, а счастья нет. Вся жизнь в бегах, в погоне за комфортом, богатством, почётом и признанием, а на жизнь и времени нет. Из-за этого озлобился он, стал подозрительным, жадным, перестал сострадать людям, сочувствовать и помогать им.
Однажды ночью приснился ему сон, будто он спрашивает у Бога, куда делось его счастье.
Թվում է, որ ապրում և ուրախանում է, բայց երջանիկ չէ: Ամբողջ կյանքը վազում է հարմարավետության հետևից, հարստության, պատվի և ճանաչման համար, բայց կյանքի համար ժամանակ չկա: Դրա պատճառով նա հուզվեց, դարձավ կասկածելի, ագահ, դադարեց սիրել մարդկանց և օգնել նրանց:
Մի գիշեր նա երազ է տեսնում, ասես հարցնում էր Աստծուն, թե ու՞ր է իր երջանկությունը:
— Раньше воздаянием тебе за добро были счастье, мир и любовь, которые были явными только для тебя, и никто другой их не видел. Но ты променял своё счастье. Ты пожелал, чтобы оно стало видимым, и потому оно переместилось из твоего сердца в мир внешний. Теперь, став явным для глаз окружающих, оно стало «невидимым» для тебя самого. Помни, главного глазами не увидишь.
-Քեզ հատուցում են բարություն, երջանկություն, խաղաղություն և սեր, որոնք ստեղծված են քո համար և ոչ ոք չի կարող տեսնել: Դու քո չտեսանելի երջանկությունը փոխել ես տեսանելի հարստության հետ և հիմա հենց քեզ համար է երջանկությունդ անտեսանելի: Հիշիր՝ամենակարևորը աչքերով չես տեսնի:
Մանուկյան Կարինա 