Աբու-Լալա Մահարի։ Ավ․ Իսահակյան. Մաս 2

1․ Կարդացե՛ք պոեմի 4-7-րդ սուրահները, անծանոթ բառերը համացանցի օգնությամբ բացատրե՛ք։

ապարոշ — թագ

քղանցք — փեշ

2․Դո´ւրս գրեք այն հատվածները․

  • որոնք գեղարվեստորեն ձեզ դուր եկան,

1․Եվ ի՞նչ է փառքը. – այսօր քեզ մարդիկ եղջյուրներից վեր կըբարձրացնեն, Վաղը նույն մարդիկ սմբակների տակ ճմլելու համար քեզ վար կընետեն:

  • որտեղ արտահայտված մտքերի հետ դուք համաձայն եք։

1․Մարդկանց մոտ պետք է աչալուրջ լինես, միշտ ոտքի վրա և սուրը` ձեռիդ, Որ քեզ չլլկեն, քեզ չհոշոտեն թե բարեկամըդ և թե թշնամիդ:

Բարեկամներից հեռու տար դու ինձ, որոնք անկշտում մժղուկների պես Հետևում են քեզ, երբ արյուն ունես, իսկ երբ ցամաքես` կմոռանան քեզ:

Իմ խոր վերքերը ո՞վ կնյութեր ինձ, թե չլինեին ընկեր, բարեկամ, Որոնք համբույրով սիրտս բացեցին, որոնք համբույրով խայթեցին նրան:

2․Եվ ի՞նչ է փառքը. – այսօր քեզ մարդիկ եղջյուրներից վեր կըբարձրացնեն, Վաղը նույն մարդիկ սմբակների տակ ճմլելու համար քեզ վար կընետեն:

3․ Դո՛ւրս գրեք 5-ական պատկերավորման միջոց՝ մակդիր, համեմատություն, փոխաբերություն։

Մակդիրներ — չար իշխանություն, հրեղեն սուր, հեգ սիրտ, աստղաբիբ երկինք, կախարդ ուղի։

Համեմատություններ — Գիշերն ահարկու` և սև, և հսկա մի չղջիկի պես թևերը փռեց։ Եվ հողմերն ահեղ` նժույգների պես` սանձարձակ, վայրի արշավում էին։ Վայ նրան, ով որ տուն ու տեղ ունի, կապված է շան պես իրեն տան շեմին: Բարեկամներից հեռու տար դու ինձ, որոնք անկշտում մժղուկների պես Հետևում են քեզ։ Նա հրեշի պես կրծքիս է նստել, բռունցքն է ահեղ սեղմել ճակատիս։

Փոխաբերություններ — Եվ մրրիկները մռնչում էին, արմավն ու նոճին շաչում, շառաչում, Եվ քարավանը կամուրջ քանդելով և քառատրոփ վազում էր, թռչում: Նա փշրում է միշտ մեր ուսերը վար, ամենուր հասնում, ճզմում է մարդուն, Եվ իրավունքի դաժան անունով բյուր կառափներից բուրգեր է կերտում: Նա հրեշի պես կրծքիս է նստել, բռունցքն է ահեղ սեղմել ճակատիս, Եվ ամեն քայլիս շղթա է զարկել, փականք է դրել լեզվիս ու մտքիս: