На поле, где дети пасли скот, жила змея. Мимо проходил отшельник. Дети подбежали к нему и закричали:
Այնտեղ, որտեղ երեխաները անասուններին էին արածեցնում, ապրում էր օձը: Դաշտի կողքով մի ճգնավոր էր անցնում: Երեխաները վազեցին դեպի նա և բացականչեցին.
— Святой отец, не проходи здесь, берегись змеи!
-Հայր սուրբ, մի՜ անցիր այստեղով, զգուշացի՜ր օձից:
— Я не боюсь змеи. Я знаю молитвы, защищающие от любого зла, — сказал тот, продолжая путь. Змея приготовилась к атаке. Отшельник что-то прошептал, и она упала к его ногам.
-Ես չեն վախենում օձից: Ես աղոթքներ գիտեմ, որոնք ինձ պաշտպանում են ամեն չարիքից, — ասաց նա, շարունակելով ճանապարհը: Օձը պատրաստվել էր հարձակման: Ճգնավորն ինչ-որ բան շշնջաց և ընկավ նրա ոտքերի մոտ:
— Зачем ты делаешь зло? — спросил отшельник. — Я назову тебе имя Бога, и ты научишься любить. В конце жизни ты Его увидишь.
-Ինչո՞ւ ես չարիք գործում, — հարցրեց ճգնավորը, — Ես կկոչեմ քեզ Աստծո անունով ու դու կսկսես սիրել: Կյանքի վերջում կտեսնես նրան:
Прошли дни. Змея перестала жалить, и дети стали бросать в нее камни. Один мальчик схватил змею за хвост, несколько раз ударил ее о камни и бросил в траву, думая, что она мертва. Ночью змея очнулась и кое-как уползла в нору. Она старалась выжить, питаясь листьями и корешками.
Անցան օրեր: Օձը դադարեց խղճալ, իսկ երեխաները սկսեցին քարեր նետել նրա վրա: Մի տղա բռնեց օձի պոչը, մի քանի անգամ նրան քարին հարվածեց, հետո նետեց խոտերի մեջ, մտածելով, որ մահացած է: Գիշերը օձն արթնացավ ու մի կերպ փորձեց սողալ դեպի փոսը: Նա փորձում էր գոյատևել՝ սնվելով տերևներով ու արմատներով:
Год спустя отшельник пришел, чтобы найти змею. Дети сказали, что убили ее. Но тот знал, что змея не умрет, не увидев Бога.
Մեկ տարի անց ճգնավորը եկավ օձին գտնելու: Երեխաներն ասացին, որ սպանել են նրան: Բայց նա գիտեր, որ առանց Աստծուն տեսնելու օձը չի մահանա:
Змея выползла из норы и поведала отшельнику все свои беды. Тот воскликнул:
Օձը դուրս եկավ փոսից ու ճգնավորին պատմեց իր բոլոր անհաջողությունների մասին: Բացականչեց.
— Глупая! Я запретил тебе кусать, но не шипеть!
-Հիմա՜ր: Ես քեզ արգելել եմ կծել, բայց ոչ ֆշշալ: