Կի՞նը, թե՞ վագրը։ Ֆրենկ Ռ. Սթոքթոն

Պատմվածքն ինձ շատ դուր եկավ: Կարդալու ընթացքում անընդհատ մտածում էի վերջաբանի մասին, փորձում էի պատկերացնել ստեղծագործության ավարտը: Ամենից շատ ինձ գրավեց ստեղծագործության ոճը: Հեղինակն այդպես էլ չասաց, թե որ դուռը բացեց տղան: Սակայն ես կարծում եմ, որ եթե աղջիկն իրոք սիրեր տղային չէր թողնի, որ նա մահանա: Սա այն հազվադեպ ստեղծագործություններից է, որն իրոք հեշտությամբ կարողանում է ընթերցողին դարձել պատմվածքի մի կերպար: Կարդալու ողջ ընթացքում շատ հետաքրքրված էի պատմության ավարտով:

Դժոխքի դարպասներ կամ Դարվազա

Թուրքմենստանում գոյություն ունի մի խառնարան, որը կոչվում է «Դժոխքի դարպասներ»: Խառնարանն ունի շատ հետաքրքիր պատմություն, որը շատերին զարմացնում է: Դարվազա գյուղի մոտակայքում գիտնականները գազի կուտակումներ էին հայտնաբերել: Հետազոտությունների արդյունքում պարզվել է, որ ստորգետնյա դատարկության պատճառով գետինը փլվել է ու առաջացրել գազով լցված մեծ փոս: Գազը կվնասեր մարդկանց առողջությունը, այդ պատճառով որոշվեց, որ պետք է փոսն այրել: Երևաց, որ կրակը չի հանգում: Իսկ գիտնականները կարծում էին, թե մի քանի օր հետո լիարժեք հանգած կլինի: Դեպքը տեղի է ունեցել 1971 թվականին ու մինչ օրս շարունակվում է: Ոչ ոք չէր կարող պատկերացնել, որ կրակն օր ու գիշեր կարող էր այրվել: 2004 թվականին որոշվեց, որ գյուղը պետք է քանդվի, քանի որ կրակը չի հանգում: 2010 թվականին Թուրքմենստանի նախագահը այցելեց Դարվազա ու հայտարարեց, որ այն պետք է ծածկվի կամ այլ միջոցներ ձեռնարկվի, որպեսզի կրակը հանգի: Սակայն, շուտով կլրանա 50 տարին, ինչ կրակն այրման մեջ է:

23.09.2021 | Святой и змея | Թարգմանություն

На поле, где дети пасли скот, жила змея. Мимо проходил отшельник. Дети подбежали к нему и закричали:

Այնտեղ, որտեղ երեխաները անասուններին էին արածեցնում, ապրում էր օձը: Դաշտի կողքով մի ճգնավոր էր անցնում: Երեխաները վազեցին դեպի նա և բացականչեցին.

— Святой отец, не проходи здесь, берегись змеи!

-Հայր սուրբ, մի՜ անցիր այստեղով, զգուշացի՜ր օձից:

— Я не боюсь змеи. Я знаю молитвы, защищающие от любого зла, — сказал тот, продолжая путь. Змея приготовилась к атаке. Отшельник что-то прошептал, и она упала к его ногам.

-Ես չեն վախենում օձից: Ես աղոթքներ գիտեմ, որոնք ինձ պաշտպանում են ամեն չարիքից, — ասաց նա, շարունակելով ճանապարհը: Օձը պատրաստվել էր հարձակման: Ճգնավորն ինչ-որ բան շշնջաց և ընկավ նրա ոտքերի մոտ:

— Зачем ты делаешь зло? — спросил отшельник. — Я назову тебе имя Бога, и ты научишься любить. В конце жизни ты Его увидишь.

-Ինչո՞ւ ես չարիք գործում, — հարցրեց ճգնավորը, — Ես կկոչեմ քեզ Աստծո անունով ու դու կսկսես սիրել: Կյանքի վերջում կտեսնես նրան:

Прошли дни. Змея перестала жалить, и дети стали бросать в нее камни. Один мальчик схватил змею за хвост, несколько раз ударил ее о камни и бросил в траву, думая, что она мертва. Ночью змея очнулась и кое-как уползла в нору. Она старалась выжить, питаясь листьями и корешками.

Անցան օրեր: Օձը դադարեց խղճալ, իսկ երեխաները սկսեցին քարեր նետել նրա վրա: Մի տղա բռնեց օձի պոչը, մի քանի անգամ նրան քարին հարվածեց, հետո նետեց խոտերի մեջ, մտածելով, որ մահացած է: Գիշերը օձն արթնացավ ու մի կերպ փորձեց սողալ դեպի փոսը: Նա փորձում էր գոյատևել՝ սնվելով տերևներով ու արմատներով:

Год спустя отшельник пришел, чтобы найти змею. Дети сказали, что убили ее. Но тот знал, что змея не умрет, не увидев Бога.

Մեկ տարի անց ճգնավորը եկավ օձին գտնելու: Երեխաներն ասացին, որ սպանել են նրան: Բայց նա գիտեր, որ առանց Աստծուն տեսնելու օձը չի մահանա:

Змея выползла из норы и поведала отшельнику все свои беды. Тот воскликнул:

Օձը դուրս եկավ փոսից ու ճգնավորին պատմեց իր բոլոր անհաջողությունների մասին: Բացականչեց.

— Глупая! Я запретил тебе кусать, но не шипеть!

-Հիմա՜ր: Ես քեզ արգելել եմ կծել, բայց ոչ ֆշշալ:

Alfred Nobel

  1. When was Alfred Nobel born?
  2. Where was his homeland?
  3. What factory did his father have?
  4. How many letters did he write?
  5. What does ICI mean?

The name of the most well-known Swede of all time — Alfred Nobel — is famous all over the world due to the prize he established. Despite hundreds of publications about the Nobel Prize, most people know very little about the man behind it.

Alfred Nobel was born in 1833, in Stockholm, Sweden. When he was four, the family moved to St. Petersburg, Russia. Alfred studied at home with the best private tutors and quickly mastered chemistry and became fluent in English, French, German and Russian as well as his native language, Swedish. In Russia, Alfred attended neither school nor university.

Alfred left Russia at the age of 18 to take a two-year trip around Europe and to the USA. When he returned to Russia, he began working at his father’s arms factory where he experimented with chemistry and explosives.

Later, Alfred Nobel expanded the business to Europe and America. He had homes in six countries complete with laboratories as he was also a workaholic. He said himself that “my home is where I work and I work everywhere”. Alfred Nobel had 93 profitable factories around the world when he died. Many of the leading industries in the chemical field today like ICI (Imperial Chemical Industries) came from companies established by Nobel. His 355 registered patents showed that Alfred Nobel had a wide range of interests in many fields of technology. There were experiments with imitation leather, artificial rubber and synthetic silk. Nobel tried to improve the electrical battery, the light bulb and the phonograph. He also took photographs from the air, using rockets and parachutes. Alfred Nobel was also a big letter writer, sometimes writing as many as 30 letters a day. It was not only letters that Alfred Nobel wrote. A year before his death, he published his sad novel “Nemesis” that was performed as a play in Stockholm. Nobel was full of paradoxes. He was successful yet felt hopeless. He made a fortune out of war but fought for peace. He was a faithful patriot, yet spent little time in Sweden. He was an outstanding scientist and inventor, yet had only one year of formal schooling and no university degree. He loved family life but had none of his own. His dream of a wife and children never came true.

In 1864, a deadly explosion killed his younger brother. Deeply affected, Nobel developed a safer explosive: dynamite. Soon the newspapers accused Alfred Nobel of being the “salesman of death”, even though 90 % of dynamite use was for non-violent purposes. However, Alfred Nobel himself knew that “there was nothing that could not be abused”. He never tried to defend his revolutionary invention. But Nobel was disappointed with how he might be remembered and decided to establish the Nobel Prizes to honour men and women for outstanding achievements in physics, chemistry, medicine, literature, and for working towards peace. . A prize in economics “in memory of Alfred Nobel” was added in 1969.