A Man with a Lamp

Once upon a time, there was a small town. There lived a man by himself who couldn’t see. He was blind. Yet, he carried a lighted lamp with him whenever he went out at night.

One night as he was coming home after having a dinner outside, he came across a group of young travellers. They saw that he was blind, yet carrying a lighted lamp. They started passing comments on him and made a fun of him. One of them asked him, “Hey Man! You are blind and can’t see anything! Why do you carry the lamp then?!”

The blind man replied, “Yes, unfortunately, I am blind and I can’t see anything but a lighted lamp which I am carrying is for the people like you who can see. You may not see the blind man coming and end up pushing me. That is why I carry a lighted lamp”.

The group of travellers felt ashamed and apologized for their behaviour.

Պատմություն: Կրթությունը և գիտությունը X-XIV դարերում: 14 մարտ

Կրթությունը և գիտությունը /X-XIV դարերում.Եվրոպայում, Հայաստանում/

Ընդհանուր տեղեկություններ դպրոցների մասին:

Վաղ միջնադարում դպրոցները հիմնականում գործում էին վանքերին ու եկեղեցիներին կից: Դրանց նպատակը կրթված հոգևորականներ պատրաստելն է: Աշակերտները նախ սովորում էին գրել և կարդալ, ապա սկսվում է «յոթ ազատ արվեստների» ուսուցումը: Դրանք էին՝ քերականությունը, տրամաբանությունը, ճարտասանությունը, թվաբանությունը, երկրաչափությունը, երաժշտությունը և աստղագիտությունը: Ուսուցման լեզուն լատիներենն էր: 

Ուսումնական հաստատությունները և ուսուցանողներ:

Եվրոպայում հնագույն Բոլոնիայի համալսարանն էր: Այն հիմադրվել է XI-րդ դարում: Հետո բացվեցին Փարիզի, Օքսֆորդի, Քեմրիջի համալսարանները: Արդեն XIV-րդ դարում Եվրոպայում կար շուրջ 60 համալսարան: XI-րդ դարում Հայաստանում ևս սկզբնավորվում և զարգանում է համալսարանական կրթությունը: Նշանավոր էին Անիի, Գլաձորի, Տաթևի, իսկ Կիլիկյան Հայաստանում՝ Սսի համալսարանները: 

Աղբյուրներ՝ Համաշխարհային պատմություն ,7-րդ դասարան, դասագիրք, էջ 66-69, հայոց պատմություն , 7-րդ դասարան,դասագիրք, էջ 133-140, համացանց

Փոխադրություն: 14. 03. 2019: Ոչինչը

Արևելյան քաղաքի փողոցում՝ պատի ստվերում պարկած էր մի դերվիշ: Դերվիշը նվաղուն աչքերով նստած էր մայթին: Այդ պահին քաղաքապետ իշխանը իր շքախմբի հետ նրա կողքով անցավ: Բոլորը բարևում և խոնարհվում էին նրա առջև: Քաղաքապետ իշխանը տեսավ, որ դերվիշը նստած է մայթին: Նա ասաց.

-Չես տեսնում, թե ով է գալիս: Վեր կաց և խոնարհվիր իմ առջև: -Ես միայն ինձնից մեծերի առաջ եմ խոնարհվում, իսկ դու քաղաքապետ իշխան ես, քեզանից ավելի մեծերը կան:
-Ես քեզանից մե՞ծ չեմ:
-Ոչ, քո պաշտոնից ավելի բարձր պաշտոններ կան, ճի՞շտ է:
-Այո:
-Քաղաքապետ իշխանի պաշտոնից բարձր ի՞նչ պաշտոն կա:
-Նահանգապետ:
-Իսկ դրանից բարձր:
-Վեզիր:
-Ավելի վեր:
-Փոխարքա:
-Իսկ փոխարքայից ավելի վեր ի՞նչ պաշտոն կա:
-Շահ:
-Իսկ դրանից վեր:
-Դրանից վեր ոչինչ էլ չկա:
-Այդ ոչինչը ես եմ: Ես քեզանից ավելի մեծ եմ: Իսկ հիմա անցիր և գնա քո ճանապարհով:

Ես այս պատմությունը կանվանեմ «Ոչինչը»