Ճամփորդները և քսակը

Two men were traveling in company along the road when one of them picked up a well-filled purse.

Երկու տղամարդ ընկերակցությամբ ճամփորդում էին ճանապարհով, երբ նրանցից մեկը վերցրեց լեփ-լեցուն քսակը:

“How lucky I am!” he said. “I have found a purse. Judging by its weight it must be full of gold.”

-Որքա՛ն բախտավոր եմ ես, — ասաց նա, — ես մի քսակ եմ գտել։ Եվ դատելով դրա քաշից՝ կարելի է ենթադրել, որ այն լի է ոսկով։

“Do not say ‘I have found a purse,'” said his companion. “Say rather ‘we have found a purse’ and ‘how lucky we are.’ Travelers ought to share alike the fortunes or misfortunes of the road.”

-Մի ասեք՝ ես քսակ եմ գտել, — ասաց իր ընկերակիցը, — փոխարենն ասեք՝ մենք քսակ ենք գտել կամ ինչքան բախտավոր ենք մենք, քանի որ ճանապարհորդները պետք է կիսեն ճանապարհի հաջողությունը կամ դժբախտությունը։

“No, no,” replied the other angrily. “I found it and I am going to keep it.”

-Ո՛չ, ո՛չ, — պատասխանեց մյուսը բարկացած, — ես այն գտել եմ ու պատրաստվում եմ պահել։

Just then they heard a shout of “Stop, thief!” and looking around, saw a mob of people armed with clubs coming down the road.

Եվ այդ պահին նրանք լսեցին <<կանգ ա՛ռ, գո՛ղ>> և շուրջբոլորը նայելով՝ տեսան մահակներով զինված մարդկանց ամբոխ, որոնք իջնում էին ճանապարհով։

The man who had found the purse fell into a panic.

Այն տղամարդը, ով գտել էր քսակը, խուճապի մատնվեց։

“We are lost if they find the purse on us,” he cried.

-Մենք կորած ենք, եթե հանկարծ այս քսակը գտնեն մեզ մոտ, — սկսեց լացել նա։

“No, no,” replied the other, “You would not say ‘we’ before, so now stick to your ‘I’. Say ‘I am lost.'”

-Ո՛չ, ո՛չ, — պատասխանեց մյուսը, — նախկինում դու չէիր ասի <<մենք>>, այնպես որ հիմա էլ այն թող մնա քո <<ես>>-ին։ Ասա՝ ես կորել եմ։

We cannot expect any one to share our misfortunes unless we are willing to share our good fortune also.

Մենք չպետք է ակնկալենք, որ որևէ մեկը կկիսի մեր դժբախտությունը, քանի դեռ մենք պատրաստ չենք կիսել մեր հաջողությունն իր հետ։