Մի քանի հազարամյակ առաջ Մարիամի նախաձեռնությամբ եկեղեցի է կառուցվում։ Եվ իշխանուհու եղբայրը որոշում է իր աղջկա հետ գալ ու տեսնել քրոջ կառուցած եկեղեցին, սակայն ուժեղ քամու պատճառով նրա աղջիկը ջրում խեղդվում է ու նրան օգնության է հասնում երիտասարդ աբեղան։ Եվ աբեղան սիրահարվում է այդ աղջկան, որոշում է դիմել վանահորը, քանի որ աղջկա պատճառով ստիպված էր լինելու ապրել աշխարհիկ կյանքով։ Իսկ վանահայրը փորձում է օգնել ու կարեկցել նրան։ Իրականում, վանահոր անունը Հովհաննես էր ու նա սիրում էր իշխանուհուն՝ Մարիամին, իսկ այդ եկեղեցին կառուցված էր իրենց համար՝ որպես իրենց սիրո խորհրդանիշ։ Նրանք երկուսն էլ դեռ սիրում էին իրար։ Այս ամենը վանահայրը մի կերպ ինքն իրեն խոստովանեց։ Նա որոշեց քանդել եկեղեցին՝ որպես նշան այն բանի, որ ինքը որոշում է լիարժեք նվիրվել Աստծուն՝ փոխարենը կառուցելով նորը։ Աբեղան, չկարողանալով ինքն իրեն համոզել, որ այլևս չսիրի այդ աղջկան և ապրի ոչ աշխարհիկ կյանքով՝ իրեն նետում է լիճն ու ինքնասպան լինում։ Իսկ վանահայրը նույն առիթով հեռանում է կղզուց ու փնտրում ուրիշ տեղ՝ ապրելու համար, որոշում՝ հենց այդտեղ կառուցել մի նոր եկեղեցի։
Հին աստածներ։ Լևոն Շանթ
Մանուկյան Կարինա 